Текст песни
Музыка: Ігар Лучанок
Словы: Максім Багдановіч
Iзноў пабачыў я сялiбы,
Дзе леты першыя прайшлi:
Там сьцены мохам параслi,
Вясёлкай адлiвалi шыбы,
Усё ў пылу. I стала мне
Так сумна, сумна ў цiшыне.
Я ў сад пайшоў. Усё глуха, дзiка,
Усё травою зарасло.
Няма таго, што раньш было,
I толькi надпiс "Веранiка",
На лiпе урэзаны ў кары,
Казаў вачам аб тэй пары.
Расьцi, ўзмацовывайся, дрэва,
Як манумент жывы, ўставай,
I к небу надпiс падымай.
Хай нерухомы словы сьпева:
Чым болi сходзiць дзён, начэй,
Тым iмя мiлае вышэй.
Перевод песни
Music: Igor Luchenok
Words: Maxim Bogdanovich
I saw the villagers again,
Where were the first years:
The walls there are moss overgrown,
Rainbows were cast,
Everything is in the dust. And it became me
So sad, sad in silence.
I went to the garden. Everything is deaf, dick,
All the grass is overgrown.
Not that it used to be,
And only the inscription "Veronika",
The lip is cut into the bark,
He told his eyes about the couple.
Grow, strengthen, tree,
As a living monument, get up,
And lift the inscription to heaven.
Let the still words sing:
As the days, nights,
The name is cute above.
Смотрите также: