Текст песни P.D. SS. Totenkopf - Легенда Пра Князя
- Исполнитель: P.D. SS. Totenkopf
- Название песни: Легенда Пра Князя
- Дата добавления: 22.11.2018 | 08:15:25
- Просмотров: 309
- 0 чел. считают текст песни верным
- 0 чел. считают текст песни неверным
Текст песни
Жыў да быў на сьвеце стольны князь,Так лягенда цьвердзіць а не я,
Кронік мудрагелістая вязь,
Не данесла нам яго імя.
Ён з пагардай ставіўся да тых,
Хто у замках век адпаляваў,
Еў і піў з начынняў залатых
Ды для ўцехі у пушчах ваяваў.
Час быў неспакойны і цяжкі,
Не было калі ўзараць раллю,
З трох бакоў не меней чужакі
Асаджалі княжую зямлю.
З раніцы да вечара у сядле,
Ні сабе спачынку ні людзям,
Толькі б даць спакой сваёй зямлі,
Толькі б вольна уздыхнуць грудзям.
Восень зацягнулася у той год,
Сьнег зьмянялі цёплыя дажджы,
Калі князь выходзіў у паход,
Каб сустрэць чужынцаў ля мяжы,
Важкі меч і легкая страла,
Часта ськіраваныя у яго,
Выкінуць ня здолялі з сядла,
Нашага героя да таго.
Але гэтым разам як праклён,
Лёс рукі варожай не адвёў,
І упаў на дол халодны ён
Між засохлых горкіх палыноў.
Як гарэх раструшчыўся шалом,
Крутануўся сьвет нібы у віры,
Князя з акрываўленым чалом
Ратавалі з бою ваяры.
Вынясьлі, вадой абмылі твар,
Белым палатном спынілі кроў,
А у сечы княжыцкі штандар
Стаў здабычай прышлых ваяроў,
І ўцякалі княжыя палкі,
Ног не адчувалі пад сабой,
Заднік высякалі чужакі,
Ды хіліўся да сканчэння бой.
І тады падняўся князь з зямлі,
Белыя павязкі зьняў з чала,
Як штандар яны у руках былі,
Як праменьне зыркага сьвятла.
Кроў лягла чырванай паласой,
Цераз палатна сьляпучы сьнег,
І схапіўся зноў за зброю вой,
І чужак заснуў у кургане.
Жыў да быў на сьвеце стольны князь,
Так лягенда цьвердзіць а не я,
Кронік мудрагелістая вязь,
Не данесла нам яго імя....
Перевод песни
Once upon a time there lived in the world a capital prince,So the legend claims not me,
Chronicle bizarre elm,
Didn't tell us his name.
He treated with contempt those
Who in the castles of the age burned,
He ate and drank of gold fillings
Yes, for fun in the forests fought.
The time was restless and hard,
There was no time to plow the field,
On three sides no less strangers
They besieged the prince's land.
From morning to evening in the saddle,
Neither rest nor people,
Just to give peace to your land,
Just to sigh your chest freely.
Autumn dragged on that year,
The snow was replaced by warm rains,
When the prince went out on a campaign,
To meet strangers at the border,
A heavy sword and a light arrow,
Often directed at him,
Failed to throw out of the saddle,
Our hero before.
But this time as a curse,
The fate of the enemy's hand did not take away,
And he fell on the dollar cold
Between the dried bitter wormwood.
Like a nut shattered by a shawl,
The world spun as if in a whirlpool,
A prince with a bloodied forehead
Soldiers saved from battle.
They took him out, washed his face with water,
The white canvas stopped the blood,
And in the battle of the princely standard
Became the prey of the new warriors,
And the prince's regiments fled,
Feet did not feel beneath,
The backdrop was carved by strangers,
Yes, the battle was coming to an end.
And then the prince rose from the earth,
White bandages removed from the forehead,
As a standard they had in their hands,
Like a ray of bright light.
The blood lay in a red stripe,
Blinding snow through the canvas,
And he took up his arms again, howling,
And the stranger fell asleep in the mound.
Once upon a time there lived in the world a capital prince,
So the legend claims not me,
Chronicle bizarre elm,
Didn't tell us his name ....