Текст песни Neuro Dubel - Папараць-кветка
- Исполнитель: Neuro Dubel
- Название песни: Папараць-кветка
- Дата добавления: 09.12.2020 | 07:08:02
- Просмотров: 147
- 0 чел. считают текст песни верным
- 0 чел. считают текст песни неверным
Текст песни
Кветка ў нетрах лясных распускалася,Залатая, агністая, сіняя,
На купаллі, на росным купаллі,
Ў бураломнай лясной лагчыне.
У глушы, дзе туманы белыя,
Дзе жывуць лесуны і трасца,
Як заўсёды, шукалі смелыя
Кветку-папараць, кветку шчасця.
Як жадалі мець гэту кветку
Цёмных пушчаў глухія шаты,
Каласы на бедных палетках,
Людзі ў цёмных, закураных хатах!
Ўсё было ў тую ноч звычайным:
Над агнямі лёталі цені,
Пяткі "Янку" прывычна чаканілі,
Пахла мёдам мурожнае сена.
За вячэру скупую сядалі
Дзеці бедныя пры лучыне;
Загубіўшы вянок, рыдала
Панам збэшчаная дзяўчына.
У клапоўніку лаяўся п'яны,
За карчмою кагосьці білі,
Хтось на пузе ляжаў адшмаганы,
І кабета над ім галасіла.
З каліты салёнай, парожняй
Залатоўку узяўшы ў рукі,
Дзед шпурляў яе ў "божае вогнішча",
Каб сухоты пусцілі ўнука.
Ўся краіна над працай гарбела,
Ела бульбу, не бачыла сала,
Ўсе маліліся, ўсе цярпелі,
І ўсе, як нямыя, маўчалі.
І не ведалі вёскі ў дубровах,
Людзі хмурыя і палеткі,
Што ўсяму ўжо знайшлося Слова,
Што яно прагрыміць над светам,
Што язык залаты атрымалі
Ў гэту ноч пушчы цёмнай шаты,
Рэчак поўных лянівыя хвалі,
Занядбаныя, чорныя хаты.
Хоць нясцерпным ставала гора -
Наваколле пакуль што маўчала.
Ноч плыла агнямі і зорамі...
Нарадзіўся Янка Купала.
Перевод песни
Цветок в недрах леса распустился,Золотой, огненный, синий,
На куполе, на влажном куполе,
В разбитой лесной дупле.
В пустыне, где белые туманы,
Где живут дятлы и дятлы,
Как всегда ищите смельчаков
Цветок-папоротник, цветок счастья.
Как они хотели получить этот цветок
Темные леса глухие мантии,
Уши на бедных участках,
Люди в темных, задымленных домах!
В ту ночь все было нормально:
Тени летели над огнями,
Каблуки «Янки» обычно чеканят,
Медовое сено пахло медом.
На скупой обед сели
Дети бедны на лучине;
Потеряв венок, она рыдала
Господа извращенная девушка.
Пьяница ругалась пьяница,
Кого-то за трактиром избили,
Кто-то лежал на животе измученный,
И такси над ним заплакало.
При колите соленый, пустой
Взяв золото в руки,
Дед бросил ее в «божий огонь»,
Вот туберкулез пустил внук.
Вся страна работает над горбеллой,
Картошку ела, сала не видела,
Все молились, все страдали,
И все, как немые, молчали.
И деревень в дубах не знал,
Мрачные люди и поля,
Что все уже нашло Слово,
Что гремит над миром,
Какой золотой язык получил
В ту ночь лес темным плащом,
Реки полны ленивых волн,
Заброшенные черные дома.
Хотя горе стало невыносимым -
Район по-прежнему молчит.
Ночь плыла огнями и звездами ...
Родился Янка Купала.